Leasing finansowy sprzętu komputerowego jest bardzo atrakcyjną formą dla przedsiębiorców, ze względu na możliwość stosunkowo szybkiego odpisania wartości przedmiotu leasingu od podatku. Okres umowy leasingu jest zwykle uzależniony od możliwości finansowych klienta firmy leasingowej. Często zdarzają się przypadki, że okres amortyzacji jest krótszy od czasu trwania umowy. Wówczas uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest korzystne, zwłaszcza gdy działalność gospodarcza przynosi duże dochody. Przepisy podatkowe dotyczące leasingu przewidują odrębne zasady dla środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych. Zasadą jest, że wartość poszczególnych przedmiotów należących do wymienionych kategorii powinna być określona w precyzyjny sposób. Ich wartości mogą zostać wskazane w jednym dokumencie.
Umowa leasingu operacyjnego w przypadku sprzętu komputerowego zostaje zawarta na okres co najmniej 16 miesięcy. Firma leasingowa może dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki podstawowej wynoszącej 30% rocznie. Może również zastosować stawkę przyspieszoną wynoszącą maksymalnie 60% rocznie, jeśli maszyny i urządzenia będące przedmiotem leasingu są poddane szybkiemu postępowi technicznemu.
Umowa leasingu finansowego może być zawarta na dowolny czas. W dokumencie należy umieścić oświadczenie, że odpisy amortyzacyjne będą wykonywane przez korzystającego. W leasingu finansowym korzystający ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych na takich samych zasadach, jak firma leasingowa w przypadku leasingu operacyjnego.

Leasing oprogramowania informatycznego – operacyjny czy finansowy?

Oprogramowanie informatyczne jest w świetle przepisów podatkowych jedną z wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Może być zatem przedmiotem umowy leasingu.
W przypadku leasingu operacyjnego przepisy podatkowe przewidują minimalny okres trwania umowy. Wynosi 40% okresu amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku licencji na oprogramowanie komputerowe okres amortyzacji wynosi minimum 2 lata. Umowa leasingu operacyjnego obejmująca oprogramowanie musi trwać minimum 9,6 miesiąca. Opłaty leasingowe są w całości przychodem finansującego i kosztem podatkowym dla korzystającego. Finansujący ma prawo do amortyzowania oprogramowania, zgodnie z powyższymi zasadami. Po upływie okresu leasingu może sprzedać je za cenę nie niższą od hipotetycznej wartości netto. Dla oprogramowania komputerowego po 8 miesiącach hipotetyczna wartość netto wynosi 0.
Umowa leasingu finansowego obejmująca oprogramowanie musi zostać zawarta na czas oznaczony. Suma opłat zmniejszona o podatek VAT powinna odpowiadać co najmniej cenie początkowej oprogramowania. Powinna zawierać postanowienie o tym, że korzystający będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Opłaty leasingowe są przychodem finansującego w części odsetkowej i dodatkowym kosztem uzyskania przychodów dla korzystającego. Jeśli umowa leasingu nie określa precyzyjnie części spłaty wartości początkowej i części odsetkowej, to ustala się je proporcjonalnie do okresu trwania umowy. Zysk ze sprzedaży oprogramowania jest przychodem firmy leasingowej. Z kolei wydatki poniesione przez nią na nabycie lub wytworzenie go, pomniejszone o spłatę wartości początkowej, są kosztem uzyskania przychodu.

Leasing zwrotny – co to jest?

Leasing zwrotny jest szczególną formą pozyskania pieniędzy bez utraty składników majątku niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej. Leasing zwrotny należy do rodzajów transakcji leasingowych, których zastosowanie w praktyce obrotu gospodarczego jest atrakcyjną formą finansowania działalności gospodarczej. Jego istota została ujęta w krótkim haśle „sale & lease back“.
Polega na uwolnieniu środków finansowych zainwestowanych wcześniej w aktywa trwałe. Służy poprawie płynności finansowej podmiotów gospodarczych, umożliwiając finansowanie dodatkowych inwestycji. Zasadniczą cechą leasingu zwrotnego jest nabycie przedmiotu od osoby, która stanie się następnie korzystającym na podstawie umowy leasingu. Leasing zwrotny opiera się na dwóch czynnościach prawnych. Najpierw firma leasingowa nabywa środki trwałe od dotychczasowego właściciela. Następnie oddaje mu je w użytkowanie na podstawie umowy leasingu. Przedmiot leasingu właściwie przez cały czas pozostaje w posiadaniu korzystającego. Następuje jedynie przeniesienie prawa własności.
W leasingu zwrotnym korzystający może pozyskać dodatkowe środki finansowe, nie tracąc możliwości korzystania z przedmiotu. Z kolei finansujący zyskuje klienta ponoszącego koszty finansowania zakupu.

Leasing zwrotny i rozliczenie ze sprzedaży

Leasing zwrotny polega na tym, że firma leasingowa kupuje od klienta pewien składnik majątkowy, a następnie przekazuje mu daną rzecz, aby mógł z niej korzystać. W związku z tym, że dochodzi do sprzedaży, rodzi się konieczność ustalenia przychodu podatkowego.
W tym przypadku przychodem ze sprzedaży rzeczy jest jej cena określona w umowie. Cena ustalona przez strony może odbiegać od rzeczywistej wartości rynkowej, ale nawet wtedy przychód podatkowy musi być wykazany w oparciu o rynkową wartość. Koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątkowego to wydatki zbywcy poniesione w związku z nabyciem środków trwałych, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych. Dochód podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej 19% u osób prawnych i fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, albo zgodnie ze stawką progresywną (19 – 40%).
Przed skorzystaniem z leasingu zwrotnego, warto przeprowadzić analizę ekonomiczną, ponieważ transakcja sprzedaży może być związana z dużym obciążeniem podatkowym.

Leasing zwrotny – jak wygląda amortyzacja?

Oddanie składnika majątkowego w leasing zwrotny jest poprzedzone jego nabyciem przez firmę leasingową. Wartość początkowa przedmiotu umowy to cena zapłacona przez nią, ustalona na ogólnych zasadach. Jeśli będzie dokonywała dodatkowych nakładów na przedmiot leasingu, jego wartość początkowa może ulec podwyższeniu. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy przedmiot należy do środków trwałych, wartości niematerialnych lub prawnych.
Zazwyczaj firma leasingowa stosuje szczególne zasady amortyzacji przedmiotu leasingu, w związku z tym, że środki trwałe nabyte dla celów leasingu mogą spełnić warunki związane z zastosowaniem stawek indywidualnych. Ma to duże znaczenie w przypadku leasingu nieruchomości wykorzystywanych wcześniej przez zbywcę, minimum przez okres pięciu lat przed ich nabyciem. Jeśli umowa dotyczy leasingu operacyjnego, można zastosować okres amortyzacji trwający 10 lat.
Indywidualne stawki amortyzacyjne znajdują zastosowanie wyłącznie w przypadku środków trwałych, które zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Leasing finansowy nie daje takiej możliwości, bo pomimo zmiany właściciela, przedmiot zostałby na powrót wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych korzystającego.